Βρισκόμαστε και πάλι εδώ, στο γραφείο της Έφης, και αυτό είναι πάντα ένα καλό σημάδι. Έχω αρχίσει να πιστεύω ότι αυτό το δωμάτιο έχει κάποιες κρυφές ιδιότητες που κάνουν αυτές τις συνεντεύξεις να ξεχωρίζουν. Ή ίσως απλά φταίει το ότι η Έφη είναι μια ξεχωριστή γυναίκα. Σήμερα όμως είμαι εδώ με κάποια εξίσου ξεχωριστή: την Μαρία Μιχαηλίδου, την administrative assistant της εταιρείας.  

Αν είχα το κατάλληλο ταλέντο, μάλλον θα τραγουδούσα το Maria από τους The Sound of Music, γιατί η δική μας Μαρία μας κάνει να θέλουμε να τραγουδήσουμε από χαρά. Είναι εδώ για όλους μας. Δε ξέρω από που πηγάζει αυτή η ενέργεια, το πάθος με το οποίο διαχειρίζεται χιλιάδες λεπτομέρειες ανάμεσα σε τόσα διαφορετικά tasks. Είναι μικροσκοπική, αλλά γεροδεμένη και ευλύγιστη σαν γυμνάστρια. Το αστείο είναι ότι της άρεσε πολύ να παρακολουθεί ενόργανη γυμναστική στην τηλεόραση όταν ήταν παιδί – το είδωλό της ήταν η Νάντια Κομανέτσι. Εκείνη την εποχή οι γονείς δεν είχαν το χρόνο να σε πηγαίνουν σε πολλές εξωσχολικές δραστηριότητες, οπότε το όνειρο της γυμναστικής για την Μαρία παρέμεινε ένα όνειρο. Στα μάτια μου πάντως είναι μια γυμνάστρια – με την ταχύτητά της, το ήθος της, τις αντοχές της.  

Η Μαρία είναι μικροκαμωμένη και αθλητική με υπέροχα σγουρά μαλλιά – τα οποία προφανώς και μισεί. Γιατί δεν εκπλήσσομαι; Θα πρέπει να είναι η κατάρα του να είσαι άνθρωπος: πάντα θέλουμε εκείνο που δεν έχουμε. Μιλάει γρήγορα, κινείται γρήγορα, είναι παντού – αλλά και πάλι, κατά κάποιον τρόπο, δεν την ακούς ποτέ. Αυτή είναι η μαγεία της Μαρίας.   

Πως όμως κατέληξε στην πρώτη Ελληνική neobank; Όλα ξεκίνησαν από τα μαγικά της μαλλιά και πάλι! Γνώρισε την αναπληρώτρια CEO της Snappi, όταν η εταιρεία έκανε τα πρώτα της βήματα. Την προσκάλεσε να κάνει αίτηση και έπειτα από μερικές συνεντεύξεις… ήταν μέσα. Η υπάλληλος νούμερο 43. Και παρά το γεγονός ότι ακόμα πάνε στο ίδιο κομμωτήριο, δεν έχουν ξανασυναντηθεί ποτέ ξανά εκεί. Μου ακούγεται πολύ ελληνικό αυτό!  

Η Μαρία είναι 50 – ωστόσο, για να είμαι ειλικρινής, κανένας στη Snappi δε μοιάζει μεγαλύτερος από 35. Δε ξέρω τι είδους θαύμα έχει συμβεί εδώ πέρα, αλλά είναι αλήθεια. Φυσικά, όπως όλοι μας, για την Μαρία η υγεία είναι προτεραιότητα. Ο αριθμός 50 κάτι κάνει στο μυαλό σου. Κολυμπάει, περπατάει, κάνει πιλάτες τον χειμώνα. Αλλά ελπίζω ότι η Snappi θα μεγαλώσει τόσο γρήγορα και θα υπάρχουν τόσοι πολλοί νέοι άνθρωποι, νέοι συνεργάτες, και νέοι πελάτες που δε θα θυμάται πλέον πόσων χρονών είναι.  

Γιατί αυτό που την εμπνέει περισσότερο είναι οι άνθρωποι. Να γνωρίζει ανθρώπους, να βοηθάει ανθρώπους, να μαθαίνει και να κάνει νέα πράγματα. Αυτό είναι που την κρατάει σε εγρήγορση.   

Αν μπορούσε να περιγράψει τη Snappi σε μια λέξη; Καινοτόμα. Της αρέσει πόσο διαφορετική είναι η Snappi σε σχέση με την ελληνική αγορά, ειδικά όταν πρόκειται για την κουλτούρα. Υπάρχει διαφάνεια, και η πεποίθηση ότι οι άνθρωποι δίνουν τον καλύτερο τους εαυτό όταν κατανοούν τη μεγάλη εικόνα. Απ’ τα μικρά πράγματα, όπως όταν προσλαμβάνονται νέοι συνάδελφοι, μέχρι τα μεγάλα, όπως το στρατηγικό business plan και οι σημαντικές αποφάσεις. Τα πάντα μοιράζονται και όλοι συμμετέχουν.   

Έχουμε WhatsUpWednesday sessions κάθε Τετάρτη και learning sessions κάθε Παρασκευή στα οποία συμμετέχουμε όλοι οι εργαζόμενοι της εταιρείας και μας βοηθούν να αναπτυχθούμε και να παραμένουμε συνδεδεμένοι. Ο τρόπος που τα διαχειριζόμαστε όλα – γρήγορος, διαφανής και συμπεριληπτικός – είναι ακόμα σπάνιος στην Ελλάδα. Και είναι αυτό ακριβώς που λατρεύει η Μαρία.   

Συζητάμε για τον αριθμό των projects που διαχειρίζεται παράλληλα. Κάνει μια παύση, γελάει, και παραδέχεται:  

«Δεν έχει τύχει να ξεχάσω κάτι σημαντικό μέχρι στιγμής», μου λέει χαμογελαστά, και στη συνέχεια ομολογεί ότι δε σημειώνει τίποτα και δεν χρησιμοποιεί κανένα εργαλείο οργάνωσης. Σκέφτομαι ότι το Trello θα της ήταν αρκετά χρήσιμο!  

«Μου αρέσει να μαθαίνω νέα πράγματα. Τμήμα Προμηθειών; Ποτέ δεν το είχα σκεφτεί, αλλά αφού δεν το έκανε κανένας άλλος, το έκανα εγώ».   

Ελπίζει πως θα εξελίξει την καριέρα της, και δεν έχω αμφιβολία πως θα τα καταφέρει. Είμαι σίγουρη πως θα αναλάβει κάποιον νέο ρόλο στη Snappi πολύ σύντομα.  

Πριν τη Snappi δούλευε στην Eurobank. Έψαχναν για διοικητικό βοηθό για ένα νέο τμήμα (Καθυστερήσεων). Και πριν από αυτό, δούλευε στα κεντρικά γραφεία της Marks & Spencer. Η οικογένεια πίσω από τα Marks & Spencer είχε επίσης τα καταστήματα καλλυντικών Beauty Shop, οπότε δούλευε από τα κεντρικά γραφεία τους ως βοηθός του εμπορικού διευθυντή.  

Δύο παιδιά, ετών 20 και 13. Και λατρεύει το μαγείρεμα. Τα φαγητά που της ζητάνε να μαγειρεύει;  

Παστίτσιο και μουσακάς. (Κανείς δεν το περίμενε!)  

Όταν ρωτάω για τη σχέση της με τα τραπεζικά, δίνει απάντηση που θα περίμενες από έναν τραπεζίτη:  

«Ποτέ μην κρατάς όλα σου τα αυγά στο ίδιο καλάθι».  

Δεν πρόκειται για τίποτα μεγάλα ποσά, αλλά η Μαρία κρατάει τα χρήματά της σε τρεις διαφορετικές τράπεζες. Και φυσικά, χρησιμοποιεί την εφαρμογή της Snappi όσο περισσότερο μπορεί.  

Οι ρίζες της Μαρίας είναι στη Λέσβο, εκεί όπου γεννήθηκαν και οι δύο γονείς της. Η οικογένειά της έχει ακόμα ένα σπίτι εκεί, μόλις 150 μέτρα από τη θάλασσα. Φαντάσου: ησυχία, ηρεμία, και μερικές από τις ομορφότερες παραλίες που μπορεί να φανταστεί ο νους σου. Ο πατέρας της ακόμα ασχολείται με το μποστάνι. Έχουν κότες, φρέσκα αβγά και φίλους που τους επισκέπτονται με τα παιδιά τους. Ομολογώ ότι μου ακούγεται σαν κάτι βγαλμένο από το Mamma Mia.  

Και ίσως αυτός να είναι ο λόγος που η Μαρία ακόμα ονειρεύεται να επισκεφθεί και άλλα μέρη στην Ελλάδα. Μέρη που δεν έχει επισκεφθεί ακόμα, όπως η Πάτμος. Ο πήχης όμως βρίσκεται πολύ ψηλά. Δοκίμασε μια φορά με την οικογένειά της την Σύρο για τις καλοκαιρινές τους διακοπές, όταν τα παιδιά της ήταν 3 και 10. Αλλά έμειναν απογοητευμένοι. Όχι επειδή έχανε σε ομορφιά, αλλά επειδή πρόσφερε μία διαφορετικού τύπου εμπειρία. Λιγότερες παραλίες και ηρεμία, περισσότερα αξιοθέατα, παραδοσιακά φαγητά και γλυκά, και φυσικά τοπία. 

Γιατί ναι, η Ελλάδα σε κακομαθαίνει… όταν ζεις ανάμεσα σε τόση ομορφιά.  

Το όνειρό της; Να παραμείνει υγιής και να έχει αρκετά χρήματα για να ταξιδεύει.  

Και ενώ η συνέντευξή μας έφτανε στο τέλος της, συνειδητοποιώ ότι δεν έχει τύχει να σχολιάσουμε κάποια ελληνική λέξη. Ζητάω από τη Μαρία να μοιραστεί μια λέξη που της κάνει αίσθηση – πρέπει να της έρθει αυτόματα, αλλιώς δε μου κάνει.  

Κάνει μια παύση.  

Και μετά λέει:  

Αιωνιότητα.  

Τι μαγικό τέλος. Με μόνο μια λέξη κατάφερε να πιάσει όλο το νόημα της κουβέντας μας – με ζεστασιά, με αλήθεια, με ομορφιά.  

Υγ: Το Snappi Journal είναι μία νέα σειρά συνεντεύξεων για τη ζωή και τους ανθρώπους στη Snappi. Γιατί, τελικά, οι άνθρωποι είναι που φτιάχνουν τα brand και τις εταιρείες, όχι μόνο τα business plans, τα αποτελέσματα τριμήνου, και οι διαδικασίες (αν και αυτά έχουν επίσης σημασία!😉). 

Χτίζουμε μια neobank με ψυχή και μέσα από αυτήν τη σειρά, θα θέλαμε να το ζήσετε και εσείς μαζί μας από πρώτο χέρι.  

Πίσω από το Snappi’s Journal βρίσκεται η Πιρέτ!  

Είναι η Head of Global Brand & Communications, και κατάγεται από το Τάλλιν της Εσθονίας. Οπότε, μην εκπλαγείτε αν συναντήσετε μερικές εσθονικές αναφορές εδώ και εκεί.